چمدان | بزرگ علوی

معرفی کتاب چمدان

چمدان نخستین مجموعه داستان بزرگ علوی است که در 1313 منتشر شد. داستان های این کتاب از علاقه علوی به نظریه روانکاوی حکایت دارد. او در این داستان ها – «چمدان»، «قربانی»، «عروس هزار داماد»، «تاریخچه اتاق من»، «سرباز سربی»، «شیک پوش» – روانکاوی را با تحلیل های اجتماعی در آمیخته و ضدیت خود را با قراردادها و رسوم سنگواره شده نشان داده است. به نظر می رسد طرح داستان «چمدان» را از عشق نخستین تورگنیف گرفته است (یا شاید یکی از نقاب های شخصیت خود نویسنده در پرداختن به نوع روابط او با پدرش باشد). در آن داستان جوانی به دختری زیبا دل می بندد اما عاقبت به رابطه دختر با پدر خود پی می برد. داستان های مجموعه چمدان به همان اندازه از رمانتیسم آلمانی تأثیر پذیرفته است که از آثار هدایت. علوی نیز، چون هدایت، با پرداختن به تناقضات دروني شخصیت ها، گزارش های توصیفی جمالزاده را تا حد داستان روانشناختی بر می کشد و حالات درونی شخصیت ها را با شور و احساسی رمانتیک وصف می کند. این مجموعه او را به عنوان یکی از پیشگامان داستان نویسی ایران – همراه جمالزاده و هدایت – معرفی می کند. «داستان های سرباز سربی» و «عروس هزار داماد» برای علاقه مندان به داستان های روان شناختی هنوز هم خواندنی است.