چشمهایش | بزرگ علوی

معرفی کتاب چشمهایش

بزرگ علوی در رمان چشمهایش ضمن پرداختن به بخشی از زندگی هنرمندی مبارز، گوشه هایی از اوضاع و احوال اجتماعی و سیاسی ایران را در دوره حکومت بیست ساله رضاشاه و رعب و هراس حکمفرما بر آن محیط را نشان می دهد و به فعالیتهایی اشاره می کند که درآن سالها در ایران و خارج از ایران برای افشای ماهیت رژیم دیکتاتوری و مبارزه با آن انجام می گرفت.
از سوی دیگر نویسنده به موشکافی در حالتهای روحی زنی زیبا از طبقه ثروتمند پرداخته که امکانات بی حد زندگی اشرافی و روال معمول و متداول زندگی آن طبقه او را راضی نمی کند و چون موفق نمی شود زندگی خود را در مسیرهای دیگر (هنر، سیاست و عشق)  نیز پیش ببرد، تنها و سرخورده می ماند.
«چشم هایش» با زاویه دید درونی به شیوه راوی ـ ناظر شروع می شود، سپس رشته نقل داستان به راوی ـ قهرمان سپرده می شود.

پیرنگ
پس از مرگ استاد ماکان، نقاش مشهور و برجسته در تبعیدگاه، دولت برای بی اثر کردن شایعه غیر طبیعی بودن مرگ او مجلس ختمی برای او تشکیل می دهد و نمایشگاهی از آثارش برپا می کند. در این نمایشگاه، تابلویی بیش از همه جلب توجه می کند. این تابلو که استاد نام آن را «چشم هایش» گذاشته است و آخرین اثر او است، چهره زن جوان و زیبایی را نشان می دهد که چشمهایی فوق العاده زیبا و نگاهی مرموز دارد. این تابلو کنجکاوی بسیاری برمی انگیزد.