معرفی نادر ابراهیمی
نادر ابراهیمی (فروردین ۱۳۱۵؛ تهران؛ خرداد ۱۳۸۷؛ تهران) داستان‌نویس؛ پژوهشگر ادبیات کودکان؛ قصه‌نویس کودکان.
مدتی در دارالفنون به تحصیل پرداخت اما طولی نکشید که به کار روی آورد و شغل‌های متفاوتی را آزمود. در ۱۳۳۰ به «حزب ملت ایران» که تازه تأسیس شده بود پیوست. رشته‌ی حقوق را ناتمام رها کرد و از دانشگاه تهران در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی لیسانس گرفت. کار ادبی خود را حدود ۱۳۴۰ با گروه طرفه آغاز کرد که خود یکی از بنیادگذارانش بود. اولین کتابش در ۱۳۴۲ و هنگامی که در زندان به سر می‌برد انتشار یافت. از آن زمان به بعد در زندگی پر فراز و فرود خود، کتاب‌های بسیاری منتشر کرده است.
دل‌مشغولی شدید به اخلاقیات و داشتن عقایدی جزمی درباره‌ی مسائل اخلاقی و سیاسی، وفور جملات نغز و قصار برساخته‌ی نویسنده، بحث‌های منطقی دوسویه با نتیجه‌های نه چندان روشن، و وسواس در درست‌نویسی و تلاش بی‌وقفه در آرایش نثر و جمله‌پردازی و یافتن سلسله کلماتی آهنگین و موزون از ویژگی‌های آثار اوست.
رمان‌ها: آتش بدون درد (۱۳۵۹ تا ۱۳۷۱؛ برنده‌ی لوح زرین و دیپلم افتخار «جایزه‌ی بیست سال ادبیات داستانی انقلاب اسلامی»)؛ تكثير تأسف‌انگیز پدربزرگ (۱۳۷۵)؛ مردی در تعبد ابدی (۱۳۷۵؛ بر اساس داستان زندگی ملاصدرا و مستندات تاریخی مربوط به دوران او)؛ بر جاده‌های آبی سرخ (۱۳۷۶ تا ۱۳۸۶؛ پنج جلد در سه مجلد؛ بر اساس داستان زندگی میر مَهنای دُغابی و مستندات تاریخی مربوط به دوران او).
داستان بلند: انسان، جنابت و احتمال (۱۳۵۰).
مجموعه داستان‌ها: خانه‌ای برای شب (۱۳۴۱)؛ آرش در قلمرو تردید (۱۳۴۲؛ از چاپ سوم (۱۳۵۴) به بعد با نام پاسخ‌ناپذیر تجدید چاپ شد)؛ مصابا و رؤیای گاجرات (۱۳۴۳)؛ مکانهای عمومی (۱۳۴۵)؛ افسانه‌ی باران (۱۳۴۶)؛ در سرزمین کوچک من (۱۳۴۷)؛ هزارپای سیاه و قصه‌های صحرا (۱۳۴۸)؛ تضادهای درونی (۱۳۵۰)؛ دو قصه‌ی کوتاه (۱۳۵۱): رونوشت بدون اصل (۱۳۵۶)؛ غزل‌داستان‌های سال بد (۱۳۵۷)؛ فردا شکل امروز نیست (۱۳۶۸)؛ حکایت آن اژدها (1377).
نمایشنامه‌ها: اجازه هست آقای برشت؟ (۱۳۴۹)؛ یک قصه‌ی معمولی و قدیمی در باب جنایت (؟)؛ وسعت معنای انتظار (۱۳۵۵).
خودزندگی‌نامه‌ها: ابن مشغله (۱۳۴۵؛ که محور اصلی آن تغییر شغل‌های پی‌در‌پی نویسنده است)؛ ابوالمشاغل (۱۳۶۵؛ تكمله‌ای بر ابن مشغله با همان مضمون)؛ یک عاشقانه‌ی آرام (۱۳۷۶؛ راه و رسم زندگی و عاشقانه زیستن، خاطره‌ها و رهنمودها).
نوشته‌های ادبی و شعرگونه: بار دیگر شهری که دوست می‌داشتم (۱۳۴۵؛ نوشته‌ای عاشقانه خطاب به هلیا که از عشقی نافرجام حکایت دارد)؛ در حد توانستن (۱۳۵۷)؛ چهل نامه‌ی کوتاه به همسرم (۱۳۶۸). و چند قصه برای کودکان و چند اثر پژوهشی و معدودی ترجمه.
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387
