نیمه راه بهشت | سعید نفیسی

معرفی کتاب نیمه‌راه بهشت

نیمه‌راه بهشت (۱۳۳۲؛ نگارش: ۱۳۲۹) رمانی انتقادی – اجتماعی و کلیددار (حدود 75000 کلمه) از سعید نفیسی است. مکان و زمان وقوع: تهران؛ دهه‌ی ۱۳۲۰.

این رمان که با وصف یک تالار اشرافی آغاز می‌شود، انتقادنامه‌ی طنزآمیز نیش‌داری است از دسایس و زد و بندهای نفرت‌انگیز سیاسی و شیادی‌های سیاستمداران. نویسنده در این داستان از علما و ادبایی که پست‌های مهم را اشغال کرده و برای مقاصد شخصی و سیاسی، اخلاق و تقوی را زیر پا می‌گذارند، از بانوان مدعی نیکوکاری که به نام دستگیری از بینوایان، انجمن‌ها ساخته عده‌ی کثیری را رنگ می‌کنند و به جای کمک به مستمندان مثلاً پیاز گل از هلند وارد می‌کنند، از لغت‌سازی‌های فرهنگستان، از وضع ناهنجار دانشگاه و بانک ملی، از قبایح اعمال نمایندگان، و از سیاست‌های شوم بیگانه و کاسه‌لیسی‌های سیاست‌بافان نودولت و دنباله‌رو که رشته‌ی اداره‌ی کشور به دستشان افتاده است، به شدت و با جسارت تمام انتقاد می‌کند. 

منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387