بوف کور | صادق هدایت

معرفی کتاب بوف کور

حوادث رمان کوتاه «بوف کور» در فضایی وهم آلود و خوابگونه می گذرد.  تکرار اشخاص، صحنه ها و حوادث به این رمان فضای فراواقعی یا سوررئالیستی بخشیده است و هدایت بیش از هر چیز در آفریدن این فضا موفق است. شخصیت اصلی داستان مردی است که بر اثرعدم تجانس با محیط خود، به انزوا و تنهایی رانده شده و در میان افکار و امیال متفاوت و متضاد خود، سرگردان مانده است. در وجود او کشاکشی است بین میل به زندگی به صورت عشقی که جنبه جسمانی دارد و نیز کشش به سوی مرگ به شکل نفرت از زندگی و مردم عادی و کسانی که خود آنها را «رجاله» می نامد. خصوصیت تمثیلی و نمادین بودن بوف کور باعث شده که این داستان به اشکال مختلف تعبیر و تفسیر شود. بعضی در آن تنهایی و دلزدگی و بیزاری هدایت را دیده اند از دنیای مبتذل و اجتماع دوره زندگی خود؛ جامعه ای که در زیر بار اختناق و دیکتاتوری دوره رضاشاه درهم شکسته بود. در این کتاب وجود دو دنیای آرمانی و واقعی که هر کدام در بخشی از رمان توصیف شده، قابل تشخیص است. در دنیای آرمانی زن محبوب راوی (موجود اثیری) زنی است آسمانی و دست نیافتنی و در دنیای واقعی، زن همسر راوی، زنی است هرزه که راوی به او نام «لکاته» می دهد.

منبع: رمان‌های معاصر فارسی/ میمنت میرصادقی/ نشر نیلوفر