معرفی هوشنگ گلشیری
هوشنگ گلشیری نویسنده‌ی رمان شازده احتجاب در ۱۳۱۶ در شهر اصفهان زاده شد. او پس از پایان دادن به آموزش ابتدایی و متوسطه به دانشگاه رفت و در رشته‌ی ادبیات تحصیل کرده و پس از فراغ از تحصیل، دور‌ه‌ی جوانی‌اش را به معلمی گذراند. نخستین مقاله‌ها و داستان‌هایش را در مجله‌های پیام نوين، جنگ اصفهان و … به چاپ رساند و در میانه‌های دهه چهل، مجموعه داستان مثل همیشه را انتشار داد. نگارش و چاپ شازده احتجاب در پایان همین دهه، مقام او را به عنوان نویسنده‌ای مدرن تثبیت کرد. او آثار دیگری را نیز به چاپ رساند که البته هیچ یک به پای شازده احتجاب نرسید: کریستین و کید، بره گمشده راعی، نمازخانه کوچک من، آینه‌های دردار، دست تاریک، دست روشن.
گلشیری از نقد ادبی نیز غافل نبود و مقاله معروف او به عنوان سی سال داستان‌نویسی، چاپ شده در جنگ اصفهان، درباره‌ی بوف کور و سنگ صبور و ملكوت، نشان‌دهنده‌ی توانایی او در این فن است او درباره‌ی مسائل اجتماعی، اصول قصه‌نویسی مدرن، رمان‌های کلیدر، همسایه‌ها و … مقاله‌های زیادی نوشته است که در کتاب باغ در باغ (۱۳۷۸) و مجموعه‌های دیگر به چاپ رسیده است. این نویسنده برای قصه‌خوانی و سخنرانی، سفرهای چندی به اروپای غربی و آمریکا داشت، در زمینه مسائل اجتماعی فعال بود، در دهه‌های چهل پنجاه، شصت و هفتاد در کانون نویسندگان عضویت یافت و در کانون نویسندگان دوره اخیر از اعضای هیئت مدیره بود. وی مدتی نیز مجله مفيد و مجله کارنامه را سردبیری کرد و در همه حال می‌کوشید نسل جوان را با اصول رمان‌نویسی مدرن و کارهای آلن رب گریه، کلود سیمون و دیگر نوآوران آشنا کند. این نویسنده صبح روز دوشنبه شانزده خرداد ۱۳۷۹ پس از یک ماه و اندی تحمل درد و رنج بیماری آبسه مغزی در بیمارستان ایرانمهر در سن شصت و سه سالگی به درود زندگانی گفت و برحسب وصیت خودش در صحن امامزاده کرج به خاک سپرده شد.
مجله از دریچه نقد / شماره 1 / عبدالعلی دستغیب
