زندگی‌نامه و معرفی آثار محمد محمدعلی
محمد محمدعلی (متولد ۱۳۲۷ شمسی؛ تهران) داستان‌نویس.
دیپلم خود را از دبیرستان مروی گرفت. وارد مدرسه‌ی علوم اجتماعی شد و پس از اخذ لیسانس در رشته‌ی علوم سیاسی و اجتماعی به استخدام سازمان بازنشستگی کشوری درآمد. از سال ۱۳۵۹ تا ۱۳۶۱ سردبیری فصلنامه‌ای به نام برج را به عهده داشت و پس از آن نیز کم و بیش با مطبوعات از جمله مجلات دنیای سخن و آدینه همکاری می‌کرد و سه ویژه‌نامه‌ی شعر و داستان این مجلات به سردبیری او منتشر شد. از ۱۳۶۹ به وزارت فرهنگ و آموزش عالی منتقل شد و در مرکز اسناد و مدارک علمی کشور مشغول به کار گردید. در ۱۳۸۱ بازنشسته شد. نخستین کتابش را در ۱۳۵۴ منتشر کرد و در آن به شیوه‌ای واقع‌گرایانه به زندگی فقرزده‌ی روستاییان پرداخت. بعدها کوشید تا به نوعی سمبولیسم را با واقعیات اجتماعی تلفیق کند. مرگ و مرگ‌طلبی از مضامین اصلی رمان‌های اوست. همچنین توجهی خاص به آب و معضلات ناشی از آن و ریشه‌یابی این مسأله نشان می‌دهد که خصوصاً در باورهای خیس یک مرده (۱۳۷۶) به وضوح قابل مشاهده است. در واقع می‌توان گفت که هیچ نویسنده‌ای به اندازه‌ی او بر آب و نان و مسائل مترتب بر آن تمرکز نکرده است. تقریباً در تمام رمان‌هایش چند آوایی داستانی وجود دارد و بدنه‌ی داستان از زبان راوی‌های متعدد و گاه راوی – نویسنده شکل می‌گیرد. همچنین در بیشتر آن‌ها عدم قطعیت و تعلیقی در پایان‌بندی دیده می‌شود.
سایر رمان‌ها: نقش پنهان (۱۳۷۰)؛ برهنه در باد (۱۳۷۹؛ برنده‌ی سهمی از «جایزه‌ی ادبی یلدا»)؛ آدم و حتوا (۱۳۸۱)؛ قصه‌ی تهمینه (۱۳۸۲)؛ جمشید و جمک (۱۳۸۳)؛ مشی و مشیانه (۱۳۸۶).
داستان‌های بلند: رعد و برق بی‌باران (۱۳۷۰).
مجموعه داستان‌ها: دره‌ی هندآباد (۱۳۵۴)؛ از ما بهتران (۱۳۵۷؛ در چاپ دوم (۱۳۷۵) علاوه بر اندک تغییراتی در متن و نام داستان‌ها، چهار داستان جدید نیز به این مجموعه افزوده شد)؛ بازنشستگی (۱۳۶۶؛ برنده‌ی دیپلم افتخار «جایزه‌ی بیست سال ادبیات داستانی انقلاب اسلامی»)؛ چشم دوم (۱۳۷۳)؛ دریغ از روبه‌رو (۱۳۷۸؛ یازده داستان از کارهای ۱۳۵۵ تا ۱۳۶۵).
سفرنامه: پنج سال قبل از ۱۹۸۵ (۱۳۷۸).
گفتگوها: سه گفتگو (۱۳۷۲)؛ واقعیت و رؤيا (۱۳۸۳)؛ از قعر دره تا روز اول عشق (۲۰۰۵؛ ونکوور؛ به کوشش فرامرز پورنوروز).
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387
