معرفی فریدون توللی
فریدون توللی در خرداد ۱۲۹۸ در شیراز (درگذشت در خرداد ۱۳۶۴؛ شیراز) متولد شد. وی از شاعران و طنزپردازان ایران است.
پس از اتمام تحصیلات مقدماتی و متوسطه در شیراز، به تهران عزیمت کرد و در دانشگاه تهران در رشته‌ی باستان‌شناسی مشغول تحصیل شد. به «حزب توده‌ی ایران» گرایش پیدا کرد و مدت‌ها برای این حزب فعالیت نمود. در ۱۳۲۰ پس از اخذ لیسانس به شیراز بازگشت و در اداره‌ی فرهنگ در زمینه‌ی باستان‌شناسی به کار پرداخت. نخستین آثارش که مقالات و قطعات طنزآمیز و سیاسی به نظم و نثر بود در روزنامه‌ی فروردین شیراز به چاپ رسید که بعدها با نام التفاصيل (۱۳۲۴؛ شیراز) منتشر شد. در ۱۳۲۵ از طرف اداره‌ی فرهنگ به تهران منتقل شد و در همین سال در «نخستین کنگره‌ی نویسندگان و گویندگان ایران» که به همت انجمن روابط فرهنگی ایران و شوروی برگذار شد شرکت جست. در ۱۳۲۸ دوباره به شیراز بازگشت و اولین مجموعه شعرش رها (۱۳۲۹؛ شیراز) را منتشر کرد. بعد از کودتای ۱۳۳۲ خانه‌اش را در شیراز غارت کردند و او پس از مدتی اختفا به تهران گریخت و سال‌های سرگردانی را آغاز نمود. چند سال بعد که اوضاع تا حدودی آرام شد به شیراز بازگشت. اواخر عمر خود را با کار در دانشگاه شیراز سپری کرد.
او یکی از پیشروان سبک نیمایی در شعر بود و اولین شعرش («پشیمانی») گواهی بر این مدعاست ولی بعدها به مخالفت با فرم آزاد نیمایی پرداخت و تغییرات بس چشمگیری در عقایدش پدید آمد. با انتشار نافه (۱۳۴۱) تا حدودی از موضع نوگرایانه‌ی خود در زمینه‌ی شعر عقب‌نشینی کرد و سرانجام با انتشار پویه (۱۳۴۵) به جبهه‌ی سنت‌گرایان با شاعران نو قدمایی پیوست و با انتشار شگرف (۱۳۵۳) یکسره به قوالب سنتی روی آورد.
شعر او شعری عاشقانه و رمانتیک و احساساتی است، با تصاویر و واژه‌ها و ترکیب‌های فریبنده‌ی خوش‌آهنگ که با بیان شاعرانه احساسات فردی، بیش از هر چیز از کام‌جویی‌های جسمانی سخن می‌گوید. برای او شعر چیزی بیرون از زندگی روزمره و جان‌پناهی فاخر بود. از همین رو دوگانگی قابل ملاحظه‌ای در فعالیت‌ها و عقاید جاری او و شعرش به چشم می‌خورد. با این همه وی یکی از شاعران نوپرداز تأثیرگذار به شمار می‌آید و روزگاری خوانندگان بسیاری از میان جوانان داشت.
او را بنیانگذار شعر نو تغزلی و رواج‌دهنده‌ی چهار پاره می‌شناسند.
سایر دفترها: کاروان ( در شیوه‌ی التفاصيل) (۱۳۳۱؛ مجموعه‌ی سه دفتر نظم و نثر که پیش از هر قطعه مقدمه‌ای جدی درباره‌ی موضوع آن قطعه آمده است)؛ بازگشت (۱۳۶۹؛ شیراز)
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387
