فریدریش فون هایک (۱۸۹۹-۱۹۹۲ م) متفکر اتریشی – آلمانی در اقتصاد سیاسی و حقوق اساسی است که از احیاگران لیبرالیسم – یا آن چنان که مشهور است؛ از نظریه پردازان نئولیبرالیسم – شناخته می شود. هایک در روزگاری مبانی فلسفی و معرفتی لیبرالیسم را زنده و بازسازی کرد که جهان غرب تحت نفوذ جان مینارد کینز اقتصاددان بریتانیایی قرار داشت و به آمیزش لیبرالیسم و سوسیالیسم در اقتصاد، حکومت و حتی اندیشه دست زده بود. هایک هر نوع سوسیالیسم را متضمن نوعی بردگی می داند و آن را از مبنای معرفت شناسی اش رد می کند. او لیبرالیسم را به عصر جان لاک بازگرداند و سوسیالیسم را چه در شکل کمونیسم چه در شکل کینزیسم و چه در شکل فاشیسم (ناسیونال سوسیالیسم) رد می کرد. هایک از نظریه «نظم خودجوش» در بازار و طبیعت برای جامعه و سیاست الهام می گیرد و هر نوع تلاش برای مهندسی طبیعت، بازار، جامعه و سیاست را اقتدارگرایی می خواند و آن را رد می کند. هایک با اتکا به علم اقتصاد و علم حقوق می کوشد مفهوم «نوموس» را از فلسفه یونان باستان به جهان مدرن بیاورد و از آن به عنوان مبنای نظری قانون گذاری استفاده کند.

مجله سیاست نامه / شماره ۶ / زمستان ۱۳۹۵