معرفی سيد على صالحی

سيد على صالحی (متولد فروردین ۱۳۳۴؛ مرغابِ ایذه) شاعر.

در ۱۳۴۰ خانواده‌اش به مسجد سلیمان رفت. همزمان با تحصیل برای کمک به معاش خانواده‌ی پر جمعیت خود به کار پرداخت. از ۱۳۵۰ اشعارش به نشریات محلی و رادیو خوزستان راه یافت. در نیمه‌ی اول دهه‌ی ۱۳۵۰ یکی از کسانی بود که جریان «موج ناب» را در شعر سپید مطرح کرد. پس از اخذ دیپلم در ۱۳۵۴ به سربازی رفت اما بعد از چند ماه که بیشتر آن را در زندان پادگان گذراند سرانجام معافیت پزشکی گرفت. در ۱۳۵۶ برنده‌ی «جایزه‌ی ادبی فروغ» به عنوان «شاعر سال» شد به مشاغل مختلفی روی آورد و در ۱۳۵۸ به تهران رفت و وارد کارهای مطبوعاتی شد و به عضویت کانون نویسندگان ایران درآمد. از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۹ دبیر سرویس ادبی و صفحه‌ی شعر مجله‌ی دنیای سخن بود. از ۱۳۷۳ بدین سو در چند مجمع ادبی و فرهنگی بین‌المللی به سخنرانی و شعرخوانی پرداخته است. از ۱۳۷۹ «کارگاه شعر دنیای سخن» را دایر کرده است و به تربیت شاعران جوان مشغول است.

او پیرو شعر منثور است و سبکی خاص خود در تقطیع شعر دارد. در ۱۳۶۴ «جنبش شعر گفتار» را که متضمن زبان ساده و فاهمه در شعر است، مطرح کرد و به تدوین مبانی نظری آن همت گماشت.

سروده‌هایش اغلب مانند رمانی بلند، به رغم فراز و فرودهایی چند، به هم پیوسته جلوه می‌کند؛ و این جلوه، گاه به واقعیتی صریح بدل می‌گردد و پیوندی آشکار میان داستان‌نویسی و شاعری وی را به نمایش می‌گذارد.

دفترهای شعر: منظومه‌ها (۱۳۶۱)؛ ليالي لا (۱۳۶۲)؛ پیشگو و پیاده‌ی شطرنج (۱۳۶۶)؛ از نخستین نامه‌ها (۱۳۶۶)؛ مثلثات و اشراق‌ها (۱۳۶۷)؛ ترانه‌های ملکوت (کتاب مقدس) (۱۳۶۸)؛ عاشق شدن در دی ماه، مردن به وقت شهریور (۱۳۶۸)؛ نامه‌های بی‌نشان دیگر (۱۳۶۹)؛ دیر آمده‌ای ری‌را (۱۳۷۰)؛ یادت به خیر شادمانی بی‌سبب (۱۳۷۰)؛ نامه‌ها (۱۳۷۱)؛ سفر به‌خیر مسافر غمگین پاییز پنجاه و هشت (۱۳۷۴)؛ نشانی‌ها (۱۳۷۴)؛ آسمانی‌ها (۱۳۷۵ یا ۱۳۷۶)؛ رؤیاهای قاصدک غمگینی که از جنوب آمده بود (۱۳۷۵ یا ۱۳۷۶)؛ ساده بودم، تو نبودی، باران بود (۱۳۷۷)؛ آخرین عاشقانه‌های ری‌را (۱۳۷۸)؛ نامه‌ها متن کامل رسالات ری‌را (۱۳۷۸)؛ دعای زنی در راه که تنها می‌رفت (۱۳۷۹)؛ چیدن محبوبه‌های شب را تنها به باد یاد خواهد داد (۱۳۸۰)؛ دریغا ملا عمر (۱۳۸۰)؛ يوما آنادا – فاخته باید بخواند مهم نیست که نصف شب است (۱۳۸۴)؛ سمفونی سپیده‌دم (۱۳۸۵).

و چند داستان (برخی با نام مستعار خسرو نسیمی) و چند کتاب دیگر از جمله بازسرایی بخش‌های مختلف اوستا و اشعار محلی و چند شعر و قصه برای کودکان. 

منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387