آلکساندر سرگیویچ پوشکین (۱۷۹۹-۱۸۳۷) شاعر، نویسنده و بنیان گذار ادب نوین روس. در خانواده ی اشراف زادگانی نسبتاً فقیر به دنیا آمد. اولین اشعارش را در سن ده سالگی سرود. در سال ۱۸۱۱ تحصیلاتش را در مدرسه ی ویژه ی اشراف زادگان – لیت سی – آغاز کرد. در سال ۱۸۲۰ به دلیل موضع گیری هایش بر ضد تزار به قفقاز تبعید شد و تا آخرین روزهای عمرش زیر نظر پلیس بود. در آغاز فعالیت ادبی خود تحت تأثیر رادیشف، ژوکفسکی، شاعران فرانسوی و اساطیر یونان و روم بود، اما به زودی توانست زبان و سبک منحصر به فرد خود را پیدا کند و آثاری بسیار زیبا – که در ابتدا به رمانتیسیسم گرایش داشتند و بعد فلسفی شدند – بیافریند. پوشکین از همان نوجوانی مبارزه ی ادبی خود را با تزار آغاز کرد و در سن سی وهشت سالگی در دوئل به دست دانتس – مهاجر فرانسوی – کشته شد. او در آثارش به تفکر درباره ی سرنوشت انسانها و حکومتها، مرگ و زندگی تضاد و جدال خوبی و بدی، عشق و تنفر، آزادی خواهی و اخلاق گرایی می پردازد. آلکساندر پوشکین آفریننده ی شاهکارهایی نظیر منظومه ی اسیر قفقاز و رمان منظوم یوگنی آنگین است.