معرفی ابراهیم پورداود
ابراهیم پورداود که در بهمن ۱۲۶۴ در رشت متولد شد (وفات در آبان ۱۳۴۷؛ تهران) پژوهشگر و شاعر (متخلص به «لسان» و (بعدا) «پور» و بعضا با نام مستعار «گل») ایرانی است.
تحصیلات مقدماتی را در زادگاهش گذراند. در ۱۲۸۴ همراه برادر و استادش عبدالرحیم خلخالی به تهران آمد و چندی به تحصیل طب پرداخت. در ۱۲۸۷ به بیروت رفت و در مدرسهی لاتیک به فراگرفتن زبان و ادبیات فرانسه مشغول شد. در ۱۲۸۹ چندی به رشت بازگشت و در شهریور همان سال به فرانسه رفت. در دانشگاه پاریس رشتهی حقوق را برگزید. با شروع جنگ جهانی مدتی در کشورهای مختلف سرگردان شد و چندی در دانشکدهی ارلانگن برلین به تحصیل حقوق ادامه داد. در ۱۳۰۳ به ایران بازگشت و در ۱۳۰۴ به دعوت پارسیان هند بدان کشور رفت. در ۱۳۰۷ بار دیگر به آلمان سفر نمود. در ۱۳۱۱ به درخواست تاگور در دانشگاه ويسوبهارتی ادبیات فارسی تدریس کرد. در اواخر ۱۳۱۲ یا اوایل ۱۳۱۳ مجددا به آلمان رفت. سرانجام در ۱۳۱۶ به ایران بازگشت و به تدریس زبان اوستایی و تاریخ حقوق ایران باستان در دانشکدهی ادبیات و حقوق پرداخت. چهار سال ریاست «انجمن روابط فرهنگی ایران و آلمان» را بر عهده داشت و در ۱۳۲۴ «انجمن ایرانشناسی» را تأسیس کرد. در ۱۳۴۳ از دانشگاه دهلی درجهی دکتری افتخاری گرفت. در ۱۳۴۴ به عضویت آکادمی جهانی هنر و دانش ورل درآمد و از پاپ پل ششم نشان شوالیه سن سیلوستر دریافت کرد.
از دیگر افتخارات او در همین سالها دریافت نشان تاگور از دولت هند، دریافت نشان عالی علمی از رئیس جمهور آلمان، و دریافت عنوان «استاد ممتاز» از دانشگاه تهران بود.
شهرت او – که در خارج از کشور بیش از داخل بود – عمدتأ مرهون پژوهشها و تألیفات دامنهدارش در زمینهی متون زردشتی و اوستا است. اشعارش خالی از لطف نیست و حکایت از دانش گستردهای دارد.
پژوهشهای ادبی: گاتها (جلد اول: ۱۳۰۵؛ بمبئی – جلد دوم: ۱۳۲۹؛ بمبئی)؛ سوشیانس (۱۳۰۶ بمبئی)؛ یشتها (جلد اول: ۱۳۰۷؛ بمبئی – جلد دوم: ۱۳۱۰؛ بمبئی)؛ خرده اوستا (۱۳۱۰؛ بمبئی)؛ یسنا (جلد اول: ۱۳۱۲؛ بمبئی – جلد دوم: ۱۳۲۷؛ تهران)؛ ویسپرد (۱۳۴۰ یا ۱۳۴۳؛ به گوشش بهرام فرهوشی).
دیوان: پوراندختنامه (۱۹۲۸ میلادی = 1306؛ بمبئی).
منظومه: یزدگرد شهریار (۱۹۲۳ میلادی = 1302؛ بمبئی).
مجموعه مقالات: فرهنگ ایران باستان (۱۳۲۶)؛ اناهیتا یا پنجاه گفتار (۱۳۴۳). و بسیاری مقالات و چند اثر دیگر که برخی ترجمه است.
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشتهی محمد شریفی / ویراستهی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387