معرفی لطفعلی صورتگر
لطفعلی صورتگر (۱۲۷۹؛ شیراز – مهر ۱۳۴۸؛ تهران) ادیب؛ شاعر؛ مترجم.
تحصیلات ابتدایی را در زادگاه گذراند. سپس به هندوستان رفت و پس از پایان دوره‌ی متوسطه به شیراز بازگشت و در ادارات دارایی و فرهنگ مشغول کار شد. مجله‌ی سپیده‌دم را تأسیس کرد که انتشار آن دو سال دوام یافت. در ۱۳۰۶ یا ۱۳۰۷ جزء دانشجویان اعزامی به انگلستان رفت و به تحصیل ادبیات انگلیسی و تاریخ و علوم اقتصادی پرداخت. پس از بازگشت، در دانش‌سرای عالی تهران دبیر زبان و ادبیات انگلیسی شد. در ۱۳۱۶ یا ۱۳۱۷ بار دیگر برای تکمیل تحصیلات به لندن رفت و در رشته‌ی زبان و ادبیات انگلیسی درجه‌ی دکتری گرفت. پس از بازگشت به استادی دانشگاه تهران برگزیده شد. چندی نیز رئیس دانشگاه شیراز بود. گویا منصب ملک‌الشعرایی نیز داشت. در قالب‌های کلاسیک شعر می‌سرود و اشعارش در لفظ و معنی استادانه است.
دیوان: برگ‌های پراکنده (۱۳۳۵؛ مشتمل بر قصیده و غزل و جز این‌ها؛ حدود ۳۵۰۰ بیت)؛ مجموعه اشعار.
پژوهش‌های ادبی: سخن‌سنجی (۱۳۱۹)؛ منظومه‌های غنائی ایران (۱۳۴۵)؛ تجلیات عرفان در ادبیات فارسی (۱۳۴۵).
و نامه‌ی صورتگر (۱۳۶۸) که شامل مقالات و اشعار اوست و نیز چند اثر دیگر که بعضی ترجمه است.
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387
