معرفی بهاءالدین خرمشاهی
بهاءالدین خرمشاهی (متولد فروردین ۱۳۲۴؛ قزوین) پژوهشگر.
بعد از تحصیلات مقدماتی ابتدا در رشته‌ی پزشکی و سپس در رشته‌ی ادبیات ادامه‌ی تحصیل داد و در ۱۳۴۷ از دانشگاه تهران لیسانس گرفت. سپس رشته‌ی کتابداری را انتخاب کرد و در این رشته از همان دانشگاه درجه‌ی دکتری گرفت. همزمان به تدریس در دانشگاه و تألیف و ترجمه پرداخت. از ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۰ سردبیر نشریه‌ی فرهنگ بود.
او مؤلفی بسیار پرکار است که در چندین حوزه فعالیت کرده است اما به عنوان حافظ‌پژوه و قرآن‌پژوه شهرت بیشتری دارد. تسلط او به عربی و انگلیسی ترجمه‌هایی از هر دو زبان به ارمغان آورده است که از جمله‌ی آن‌ها می‌توان از ترجمه‌ی قرآن کریم نام برد. او همچنین از اعضای اصلی تحریریه‌ی دایره‌المعارف تشیّع است.
پژوهش‌های ادبی: ذهن و زبان حافظ (۱۳۶۱)؛ حافظ‌نامه (۱۳۶۶؛ دو جلد)؛ نبض شعر (۱۳۸۴؛ مجموعه‌ی نقد شعر بر هجده شاعر، از شعر شاملو تا هیوا مسیح).
مجموعه مقالات: چارده روایت (۱۳۶۷؛ درباره‌ی شعر و شخصیت حافظ)؛ سبر بی‌سلوک (۱۳۷۰).
دفتر شعر: کتیبه‌ای بر باد (۱۳۵۱). و بسیاری آثار دیگر که بیشتر ترجمه در زمینه‌های ادبیات و فلسفه و دین است. مقالات پرشماری نیز در نشریات به چاپ رسانده است.
منبع: فرهنگ ادبیات فارسی / نوشته‌ی محمد شریفی / ویراسته‌ی محمدرضا جعفری / انتشارات معین / چاپ دوم 1387
