چهار سوار سرنوشت | ویلیام هابن

1 دیدگاه برای چهار سوار سرنوشت | ویلیام هابن

1. 

   امتیاز 2 از 5

   علی منصوری – دی 6, 1402

   ۲۲ سالم بود که کتاب را خواندم. ذهن من هنوز خام بود بجز
   کی ئرکیگور تا حدودی با کافکا و نیچه و داسایوسکی آشنا یی داشتم، مسخ کافکا و چنین گفت زرتشت را خوانده بودم و البته وقتی دیدم نویسنده، کی‌ئرکیگور را کنار نیچه و آن دو غول بزرگ ادبیات آورده است، هیجان زده شدم. نثر نویسنده را که نمی‌دانم ولی مترجم محترم بسیار عالی و روان ترجمه کرده بود و من سوای محتوای کتاب، از خواندن نثر آن لذت بردم که این لذت مرهون ترجمه‌ی استادانه‌ی جناب آقای دستغیب هم بوده … از شوق خواندن این کتاب، آن را به یکی از دوستانم دادم تا او را نیز شریک لذت خواندن آن کرده باشم. بعدها دیگر این کتاب را نیافتم و آن موقع مانند امروزی نبود که در لابلای مجازِ صفحات و با دسترسی های اینترنتی بتوان گمشده‌ی خود را بافت.
   البته انتخاب نام این کتاب هم قابل توجه است: «چهار سوار سرنوشت ». گویی این چهار بزرگوار دست مرا گرفته اند میان جادوی کلمات و جملات گردانده اند و مسیرهایی پر فراز و نشیب را نشانم داده اند…