لیبرالیسم و محدودیت های عدالت | مایکل سندل

معرفی کتاب لیبرالیسم و محدودیت های عدالت

چاپ اول کتاب «لیبرالیسم و محدودیت های عدالت»در سال ۱۹۸۲ و چاپ دوم آن در سال ۱۹۹۸ توسط انتشارات دانشگاه کمبریج منتشر شد. این کتاب در واقع شناخته شده ترین اثر سندل است که مباحث جماعت گرایان را برای اولین بار در حوزه فلسفه سیاسی غرب مطرح کرده است. سندل در این کتاب ضمن انتقاد از برخی آرای جان راولز و لیبرال های دیگر معتقد است هویت فرد در جمع هایی که عضو آن ها است و از تعهداتی که بر اثر عضویت در آنها پیدا می کند شکل می گیرد. ارادت اخلاقی سندل به كانت مشهود است و ادعا می کند که هر گاه فیلسوفان نولیبرال از جمله راولز خواسته اند اخلاق کانت را از وجه متافیزیکی آن خالی کنند دچار تناقض شده اند. سندل در واقع در این کتاب نسخهٔ جامعی از مکتب جماعت گرایی ارایه کرده است. جماعت گرایی در واقع عکس العملی است در مقابل تمرکز لیبرالیسم فلسفی بر فرد. سندل معتقد است لیبرالیسم فردگرا هنگامی که تلاش کرده است فرد را از پیله خود در آورد و به مشارکت اجتماعی وادارد، ناچار شده است قیدهایی به حقوق فردی او بزند تا تعادلی ولو ناپایدار بین آنها و تکالیف اجتماعی انسان برقرار کند. «لیبرالیسم و محدودیتهای عدالت» این خط را تا آن جا ادامه می دهد که چنان چه درون جامعه به اجتماع قدر و منزلت کافی داده شود، دیگر هیچ نیازی به داشتن نگرانی از بابت عدالت نخواهد بود. بنا بر تفکر سندل، عدالت تنها زمانی که مردم به حد کافی دغدغه عشق و اهداف مشترک نداشته باشند، به عنوان یک راه چاره مطرح خواهد شد.

منبع: سیاست نامه شماره ۴ و ۵