دن آرام | میخائیل شولوخف

معرفی کتاب دن آرام 

دن آرام (۱۹۲۶) شاهکار میخائیل شولوخوف برجسته ترین چهره ی ادبی شوروی در دوران حکومت سوسیالیستی است. داستان دن آرام در سال های ۱۹۱۲ تا ۱۹۲۲ اتفاق می افتد و تصویر گسترده ای از زندگی قزاق های ناحیه ی دن در زمان صلح، سال های بحران جنگ و انقلاب به دست می دهد. از نظر او انسان بخشی از طبیعت است با عشق زایش و نوشدن جاودانه، که اساسی ترین جوهره ی وجود است. احساسات انسانی و کنش او اغلب با روندهای طبیعی در ارتباط است. او این کنش ها و احساسات را با وضوحی حیرت آور و توجهی دقیق به جزئیات از قبیل شکل، رنگ، صدا و بو بیان می کند. با وجود این از نظر او انسان هرگز با طبیعت یکسان نمی شود. پیچیدگی های زندگی معنوی انسان برای طبیعت آشنا نیست و انسان سلطه بر طبیعت را با بی رحمی و تخریب برقرار می کند. دن آرام تنها رمان بزرگی است که از زندگی انسان های عادی تصویری گسترده به دست می دهد و قهرمانان آن افراد معمولی هستند. این رمان در ادبیات شوروی اثری غیر معمول است، زیرا در نبرد سفیدها علیه سرخ ها رخدادهای تاریخی را به طور چشمگیری بی طرفانه به تصویر می کشد. قهرمان دوست داشتنی اثر، گریگوری ملیخوف از نظر ایدئولوژیک بی اعتقاد است. او در جست و جویش برای عدالت میان سرخ ها و سفیدها در نوسان است. انتخاب او بر اساس خصلت درونی اش و ویژگی های اجتماعی، اقتصادی و تاریخی محیط قزاقی است. تجربه های سیاسی و جنگی او تحت الشعاع داستان پرشور و تراژیک عشقی او قرار می گیرد. این داستان عشقی بیانگر نظر نویسنده است که اعتقاد دارد عشق های واقعی به جدایی اجباری یا به مرگ منتهی می شود. دن آرام با واژگان ویژه ی خود و بهره گیری گسترده از مجاز رنگ و ساختارهای جسارت آمیز در ردیف رمان های ممتاز دهه ی ۱۹۲۰ روسی قرار می گیرد. این کتاب بیش از ۲۰۰۰ تشبیه دارد که یک چهارم آنها از زبان شخصیت ها بیان می شود که این خود نشانگر گستردگی زبان آنهاست. استعاره ها و القابی که در رمان به کار رفته تخیلی و رنگارنگ است. بخش اعظم این مجازها برای “سکوت”، واژه ای مجرد که نمی شود آن را به سادگی بیان کرد، به کار می روند. در رمان بیش از ۳۰۰۰ واژه مربوط به رنگ استفاده می شود.

منبع: فرهنگ آثار